Radykalne tendencje Szwecji końca lat 60. dobrze wpisują się w styl IKEA. Kultura młodzieżowa, muzyka pop i protesty 1968 roku odciskają swoje piętno na asortymencie. Lakierowane płyty wiórowe, tworzywa sztuczne i inne nowe materiały otwierają zupełnie nowe możliwości projektowania mebli o młodzieńczym, popowym wyrazie.
Życie w domu
Lata 60. XX wieku
Ilustracja z katalogu IKEA z 1969 roku.
To era wielkich zmian w Szwecji. W latach 60. większości ludzi żyje się lepiej, wzrasta dobrobyt i zamożność, a coraz więcej osób interesuje się domem i wystrojem wnętrz. Rosnąca liczba domów budowanych na przedmieściach, blisko natury, wiązała się z większymi przestrzeniami i wyższym standardem życia dla wielu ludzi.
„Robienie zakupów” staje się nową formą spędzania czasu. Coraz więcej gospodarstw domowych może pozwolić sobie na samochód, a nowy sklep IKEA w Kungens Kurva w Sztokholmie staje się popularnym celem podróży mieszkańców stolicy. Znajduje się w nim restauracja i ekspozycje z aranżacjami wnętrz, gdzie klienci mogą zobaczyć meble, dotknąć ich i je wypróbować.
Typowy szwedzki pokój dzienny z lat 60. jest przytulny i wygodny. Wyraźnie widać inspirację Karin i Carlem Larssonami. Ta wyznaczająca trendy para artystów, która od przełomu wieków wywierała wpływ na środowisko domowe i styl życia w Szwecji, teraz inspiruje IKEA do tworzenia produktów w stylu rustykalnym, w żywych kolorach i wzorach o wyglądzie domowych tkanin. Ilustracja z katalogu IKEA z 1968 roku.
W latach 60. coraz więcej kobiet wkracza na rynek pracy, nadal zajmując się dbaniem o dom. Szwedzka projektantka wnętrz i matka czwórki dzieci Lena Larsson jest jedną z osób, które chcą wyzwolić kobiety od życia pełnego nadmiernych wymagań. Pragnie, aby rodziny miały przyjazne dzieciom pokoje rodzinne, a nie salony z drogimi meblami na pokaz, które nigdy nie są używane. W swoim artykule w magazynie „Form” Lena użyła wyrażenia „kup, używaj i wyrzuć”, zachęcając czytelników do kupowania prostszych mebli i produktów, które będą uwielbiać i naprawdę wykorzystywać, dopóki się nie zużyją. Wtedy mogą je wyrzucić i kupić nowe. Wiele osób błędnie rozumie wypowiedź Leny Larsson i oskarża ją o zachęcanie do konsumpcji i marnotrawstwa. Wraz ze wzrostem świadomości ekologicznej wyrażenie „używaj i wyrzuć” nabiera coraz bardziej negatywnego wydźwięku, dalekiego od dobrych intencji autorki.
Dla Ingvara Kamprada coraz ważniejsze staje się znalezienie równowagi między niskimi cenami, jakością i zrównoważonym rozwojem. Dużym sukcesem jest więc to, że w 1964 roku renomowany magazyn wnętrzarski „Allt i Hemmet” (Wszystko w domu) porównuje produkty IKEA z meblami klasy premium – i stwierdza, że wiele mebli IKEA jest wyższej jakości. IKEA zaczyna również zatrudniać wielu uzdolnionych, nowocześnie myślących młodych projektantów wnętrz i artystów projektujących tekstylia, którzy odciskają swoje piętno na meblach za pomocą odważnych kolorów i kształtów.
Meble stylizowane na antyki i szlachetne drewno z lat 50. zajmują coraz mniej miejsca w asortymencie IKEA, ustępując wygodnym, prawdziwie szwedzkim meblom rustykalnym w nowoczesnej odsłonie. Życie w domu powinno być relaksujące i przytulne, co znajduje odzwierciedlenie w wyposażeniu takim jak miękkie dywany rya, wygodne zestawy wypoczynkowe i stolik kawowy z miejscem na termos i wieczorną przekąskę.
„dom ludu” szwedzkiego państwa opiekuńczego już tu jest, a IKEA go urządza.
