Przed 1989 r. produkcja za żelazną kurtyną była istotnym elementem długoterminowej strategii zakupowej IKEA. Ingvar Kamprad przybył tu w latach 60. XX w., kiedy był bojkotowany przez producentów mebli i całą branżę w Szwecji. Gospodarki centralnie planowane, takie jak Polska, miały surowce po niskich cenach, a także państwowe fabryki o dużej wydajności i potrzebie prowadzenia interesów z Zachodem, ponieważ wschodnich walut nie można było używać na Zachodzie ani wymieniać na dolary. IKEA poczyniła znaczne inwestycje w podupadłe fabryki, zainstalowała maszyny i części zamienne, a także podniosła kwalifikacje pracowników. Co więc się stało, gdy żelazna kurtyna nagle opadła?